دستگاه اعلام حریق در واقع به مجموعه از دستگاه هایی گفته میشود که برای اشکارسازی اتش،دود،مونوکسید کربن و…. با نور و اژیر هشدار میدهد.
این دستگاهها برای به حداقل رساندن خسارات ناشی از حریق به کار میروند و به دو نوع کلی ادرس پذیر و متعارف تقسیم میشوند.
۱.سیستم اعلام حریق ادرس پذیر:نوعی است که به هر یک از شاسی ها و دتکتورها ادرس داده میشود که در زمان حادثه در پنل مرکزی،به طور دقیق،نقطه ی حریق نشان داده میشود.
۲.سیستم اعلام حریق متعارف:
در این مدل،ساختمان را تقسیم بندی میکنند که به هر کدام از این تقسیم بندی ها یک زون گفته میشود ،چندین اشکار ساز با مدارات موازی یک زون را پوشش میدهند و در کل یک مدار به هم پیوسته به کنترل پنل متصل میشود که در زمان حریق چراغ مربوط به ان زون روشن میشود.
اطلاع رسانی این سیستم ها به روش های مختلف انجام میشود
۱.آژیر یا چراغ چشمک زن
۲.سیستم صوتی
۳.اتوماتیک
*اجزاء تشکیل دهنده ی سیستم اعلام حریق**
۱.تجهیزات اعلام حریق:این دستگاهها از طریقی اعلام حریق میکنند که میتواند اژیر،لامپ رشته ای چشمک زن،چراغ های ریموت یا بوق باشد.
۲.تجهیزات شناسایی حریق:
این حسگرها بسته به اینکه چه قسمتی از اتش حساس باشند تقسیم بندی میشوند که از نامشان کارایی انها مشخص است.
-اشکار ساز دودی
-اشکار ساز حرارتی
-اشکار ساز مونوکسید کربن
-اشکار ساز شعله
-اشکار ساز ترکیبی
۳.کنترل پنل:زمان تشخیص حریق توسط یکی از زون ها،کنترل پنل ان را نمایش میدهد که خود این هم از بخش های مختلفی تشکیل شده است.
-منبع تغذیه
-برد الکتریکی
-نشانگرهای ال ای دی
-بیزر
-سوئیچ تابلو
-دیود،کلیدها،شستی های کنترل
